Uczucia powołanie misja

KAPŁANKA „Jesteś Kapłanko, natchnieniem poetów i muzą zaklętą w obrazie , wyborem co za gardło ściska , łzą miłosierdzia i mądrością lasów , szumem potoków , uśmiechem dziewczyny, o oczach koloru jezior , pucharem niepewności na dnie skrywanym. Nocą z księżycem zaklętym w upiora , dobrych ludzi zwodzisz na manowce, tym wszystkim jesteś i niczym w istocie , rankiem gdy niebo zajaśnieje, po tobie czarownico jedynie złudzenie, na noc następną zaczeka skwapliwie , poeta i muzyk i duchowny w szacie , staniesz się na nowo dla wybranych artystów kapłanką i muzą szlachetną , innym przyniesiesz pomieszanie zmysłów i srogą pokutę w pustym serca grobie”

Miłość z karty kochanków przeistacza się powoli w inny rodzaj uczucia . Zarówno mężczyzna jak i kobieta po wstępnych adoracjach , wspólnie, bądź w pojedynkę podejmują decyzję .. Czy razem , czy osobno ? Uczucie kochanków, jest namiętne, albo romantyczne,jednak dotyczy tej sfery uczuć które przytrafiają się kobiecie i mężczyźnie jako parze . Potem owa miłość młodzieńcza i świeża, może przeistoczyć się w związek głębszy , albo tak jak w przypadku , przedstawionym na karcie. Nimfa wodna pozostaje w swoim świecie , a Bachus po wstępnym zauroczeniu woli znajomy ziemski grunt pełen uciech i wolności.

Tymczasem po tej karcie z serii dużych arkanów, która przedstawia miłość we dwoje , karty mają do zaoferowania miłość w „pojedynkę” , miłość i uczucie zaklęte w kobiecie i mężczyźnie , czyli kochankowie wewnątrz własnych serc.” To co skrywasz na dnie serca , uczyni cię wolnym, albo rozdzieli na czas jakiś z miłością , lecz nie na zawsze , zgodnie z prawem karmy , odnajdziesz to samo miłowanie w innym przebraniu” . Carl G. Jung trafnie określił te „stacje” w dużych arkanach tarota Archetypami ( pierwotne wyobrażenie i wzorzec zachowania wspólny wszystkim ludziom na całym świecie ).

A więc Kapłanka przedstawia swoim archetypem , miłość duchową , czasem kapłańską do kogoś , kto nie istnieje w naszym realnym świecie , lecz np. w niebie ( Bóg). Jest również symbolem miłości wewnętrznej mistycznej i świętej , przedstawia kobietę o „głębokim” sercu i czułym i romantycznym usposobieniu , która może wcielić się w postać współczesnej matki, misjonarki , pielęgniarki , pełnej poświęcenia opiekunki np. dzieci , czy osób starszych . Wyobraża miłość bezwarunkową , miłość przyjacielską , dziewczęcą siostrzaną, miłość oddaną i bezwarunkową .

Archetypowa kapłanka ma też i inne oblicze , przedstawia ciemną stronę kobiecej natury z jej skrytością , podstępnością i „magią” znaczącą tyle, co kobietę fatalną , skrajną w emocjach , knującą intrygi „czarownicę”. Planetą z jaką wiążemy Kapłankę , to księżyc z jego fazami , zmiennością i nocną naturą . Nie wszystko co w blasku księżyca widziane , w dzień takim pozostanie. Co może chcieć od nas „nie szlachetna kapłanka „..? właściwie wszystkiego co ludzkie , od uczucia , duszy , służby , po pieniądze i inne trwałe wartości.

Jako partnerka , kobieta kapłanka jest albo osobą pełną poświęcenia , albo chaotyczną „nocną zmorą” .

^{„Jak Ci pomóc Księżycu, strażniczko boskości?}

^{Pani, która darzysz mocą,}

^{daj i umiejętność.}

^{Bym nie kradł, co moje.}

^{Bym nie szukał chwały,}

^{za mozół i trud.}

^{Bym nie zabijał,}

^{gdy plonem mym wzgardzono.}

^{Bym nie szukał pomsty,}

^{Bym ufał z radością.}

^{Rozgrzej me członki, rozpal me oczy}

^{i otocz czułością,}

^{bym nie spopielał.}

^{Moon-Artemido, ucz mnie żywić się Tobą}

^{Boska Pani Księżyca o dwojakim obliczu,}

^{naucz, mnie}

^{uwierzyć sobie,}

^{i pomóc Tobie.”}

Z natury skromna , bez makijażu , w skromnym ubraniu żyjąca w cieniu innych bardziej „potrzebujących” osób. Albo naturalnie piękna, pięknem niewidzialnym dla oczu lecz…rozpalającym wyobraźnię.

Jest również kapłanka , postacią magiczną z uwodzicielskim spojrzeniem , emanującą dziwną „ księżycową poświatą” , której nie sposób się oprzeć ( patrz Nimfa wodna w karcie kochanków).

Jej niepewność i wahanie , jest kuszące i stanowi dla mężczyzny nie odkryty ląd, czekający na odkrycie.

Kapłankami są zarówno Matka Teresa z Kalkuty , jak i Mata Hari.

Jak się kocha kobietę kapłankę ?

W każdym z przypadków , kocha się ją mocno, albo wykorzystuje !

Jeśli jest troskliwą matką , czułą siostrą , czy wspaniałą przyjaciółką, to darzymy ją specjalnym uczuciem,  choć bardzo często nie doceniamy prawdziwej przyjaźni czy miłości jaką nam oferuje i jedynie wykorzystujemy okazywaną dobroć . Dopiero brak i strata takiej osoby uzmysławia , jej znaczenie w naszym życiu.

Kobiety kapłanki są bardzo romantycznymi istotami, z czasem im to przechodzi, lecz za nim osiągną dojrzałość cesarzowej są bohaterkami z bajek, wyczekującymi na swojego księcia. Ponad wszystko kochają naturę, ona je wzywa i daje im więcej radości, niż bogate wnętrze luksusowego apartamentu.. Kobieta kapłanka identyfikuje się z przyrodą, jej bogactwem, kocha kwiaty i zwierzęta. Uwielbia spotkania w dziczy leśnego pustkowia, nad brzegiem morza , rzeki, bądź na łące pełnej brzęczących pszczółek, zawsze sam na sam z obiektem swych uczuć. Wieczorami słucha romantycznej muzyki, marzy i śni o miłości idealnej. Nie jest kapłanka kobietą łatwą do zdobycia , zawsze dzika , nie oswojona , ma w sobie „drugie dno” czasem pełne prawdziwego uroku, czasem puste i wymyślone. Lubi kłamać i wymyślać nie stworzone historie.

Mocno kocha się i „Czarownice” właśnie za ich fatalizm i niestałość , któż nie lubi niespodzianek i odrobiny magii …oraz niepewności ? Kobieta kapłanka , osacza swoją zmysłowością i graniem nam na wyobraźni , oplata niczym wąż , po czym ześlizguje się równie zwinnie , by ponownie przybrać inną postać np. niewinnego infantylnego „ dziecka”

„Ratuj Lilith, strażniczko świętości,

Pogódź me serce z rozumem,

pożądanie z wyniosłością,

piękno z obrzydliwością.

Naucz, dzielić się

tym, co zwykłem brać i trzymać dla siebie,

Cieszyć się,

tym, co nieistotne, i mizerne,

Wielbić i hołdować

temu, co, niegodne uwagi,

Karmicielko miłosierdziem, Pani ognia

weź mnie na ucznia oraz

wybacz mi,

że nie obiecuję pilności.

Lilith-Afrodyto, ucz mnie żywić się Tobą.

Święta Pani Księżyca o dwojakim obliczu,

naucz, mnie

godzić się z sobą.”

Często osoby ( kobiety) parające się przepowiadaniem przyszłości , czyli wróżki , jasnowidzące itp. osoby uosabia się z tarotową kapłanką . Tak jak napisałam , ma kapłanka dwa oblicza , dobrej „wróżki” , pełnej miłości i anielskiej cierpliwości , albo motającej , i manipulującej „ czarownicy” co zakrada się w życie jak wąż , polujący na swe ofiary . Kobietę kapłankę cechuje wyjątkowa intuicja i zmysł „widzenia” na wskroś , a więc jeśli ma wobec nas niecne zamiary , wyczuje swoją „ofiarę „ bezbłędnie . Jeśli jest „misjonarką” , jej modlitwy i prorocze wizje sprowadzą na potrzebującego , błogosławieństwo. Pielęgniarka , misjonarka , opiekunka , kierując się swoją wrodzoną intuicją , zawsze wie gdzie znaleźć dobrego sponsora , albo jak uniknąć drażliwych tematów czy zdobyć środki i lekarstwa dla głodujących w Afryce czy Indiach. Mówi się że , jest zakonnicą , blisko Pana , dlatego on jej błogosławi , podczas kiedy tak naprawdę , ona kierując się głosem wewnętrznej intuicji (… Boga) , umie wczuć się w siebie i znaleźć sprzyjający moment, do działania . Kapłanka to wewnętrzne sacrum , jeśli ten zdrój nie jest skażony , to mamy archetypową Matkę Boską ( dziewicę miłosierdzia ) , a jeśli przytrafi nam się spotkanie z jej nieczystą odmianą , mamy czarownicę .

Jak rozpoznać i odróżnić jedną od drugiej ? To ciężka sprawa , bo właściwie one są jednym, tak jak woda jest wodą czy lodowata, gorąca , brudna , czysta , tak księżyc jest zawsze ten sam , jak noc , której tak naprawdę nie ma . To wszystko punkt widzenia i aktualny stan w rozwoju dla danej kobiety kapłanki . ( księżyc przybierający , pełnia , ubywający)

„Wybacz Seleno, strażniczko nieśmiertelności,

Ty jesteś, a ja wyglądam cienia.

Ty jesteś, a Jej tutaj nie ma.

Gdy Ona jest, czy jesteś i Ty?

Piję Twe soki, biorę Twe ciepło,

a czepiam się cienia.

Jej twarzy szukam,

lecz i Jej nie dziękuję.

Wybacz,

z czasem i ja ogrzeję Twój metal.

Seleno-Adel, ucz mnie żywić się Tobą

Nieśmiertelna Pani Księżyca o dwojakim obliczu,

naucz, mnie

mego Cienia.”

„Odchodzi. Odwraca się, znowu jest młoda a uśmiech jej tajemniczy. Oznajmia. „Idę oczekiwać przybycia mej rdzawej siostry, przybycia Jej mściwych Pań: Joan-Diablicy, Pallas Ateny-Dziewicy i Junony-Bogurodzicy. One są blisko. Przyjdą w mocy. Przybędą, w ferrytowym wozie i odnajdzie się kamienne miasto miedzianych ludzi mrówek (lub kamienno-miedziane mrówcze miasto. Pogubiłem się z tymi mrówkami).

Nic już nie będzie takim, jakim jest, przybędzie nowe i powróci stare”.

( W tekście wykorzystałam fragmenty prozy i wiersz Janusza Marka Struzika )

( notatka z archiwum 2006)